مطالعة حاضر با در نظر گرفتن نقش مهم قانونگرایی در بسترسازی برای پیشرفت و توسعه از یک سو و نقش تأثیرگذار دانشآموزان در آیندة جامعه از سوی دیگر، به بررسی میزان قانونگرایی و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن در بین دانشآموزان مقاطع متوسطة شهر یزد پرداخته است. روش این تحقیق از نوع پیمایش بوده است. جمعیت آماری تحقیق را کلیه دانشآموزان دورة متوسطه در شهریزد در سال تحصیلی 90-89 تشکیل میدادند. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونة دانشآموزان 384 نفر مشخص گردید. در این تحقیق ترکیبی از روش نمونهگیری خوشهای و طبقهای استفاده شده است. ابزار مورد استفاده، پرسشنامة محققساخته بود که از اعتبار محتوایی برخوردار بوده و از ضریب آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی آن استفاده شده است. نتایج این تحقیق بیانگر این است که میزان قانونگرایی دانشآموزان در حد نسبتاً مطلوبی است؛ ضمن اینکه قانونگرایی دانشآموزان در مدرسه بیش از قانونگرایی آنها در محیط خارج از مدرسه است. میزان قانونگرایی دانشآموزان دختر بیش از دانشآموزان پسر بوده است. نتایج پژوهش نشان داد هرچه نگرش به قانون مثبتتر باشد میزان قانونگرایی نیز افزایش پیدا میکند. هر چه میزان سرمایة اجتماعی و میزان دینداری افزایش پیدا کند میزان قانونگرایی نیز افزایش پیدا میکند ولی رابطة میزان استفاده از رسانههای جمعی با میزان قانونگرایی معکوس بود. همچنین هر چه میزان تحصیلات پدر و مادر افزایش پیدا کند و پایگاه اقتصادی اجتماعی خانواده بالاتر باشد، میزان قانونگرایی نیز بیشتر است.